dinsdag 9 december 2008
dinsdag 18 november 2008
Flatlife
donderdag 13 november 2008
maandag 29 september 2008
maandag 15 september 2008
zondag 31 augustus 2008
vrijdag 29 augustus 2008
Bleeding Pony (scène 4)
Scène 04: Gesprek met de producer
De producer zit in zijn woonkamer in de zetel.
Hij bestoeft zichzelf en vertelt veel over de dingen die ze al gedaan hebben.
“Yow, ik ben de producer van de film. Ik ben tevens ook de geldschieter van dienst. Ik ben een kei in het opsporen van nog niet ontdekte talenten en ik ben heel fier op mezelf dat ik mijn regisseur tegen het lijf liep. Ik heb hem heel veel geholpen en we zijn samen tot een prachtwerk gekomen. De film is het toppunt van cinema. Iedereen zal erover spreken en we zullen miljoenen verdienen! Goh, ik zie de toekomst al roze kleuren. (lacht) Ondanks enkele problemen zijn we toch al ver geraakt. Sommige mensen gunnen het ons gewoon niet, onze roem en al het geld dat er bijhoort... Eum, heeft u even, ik moet eerst even naar het toilet.” (scherm zwart)
Komt terug met een fles champagne en één glas. Hij schenkt zichzelf in en zegt: “Kijk, zulke dingen mag ik me nu zeker veroorloven. Waar was ik gebleven... (denkt na) Oja, bij de mensen die ons niets gunnen, hé? Wel, ik heb het dan over de directeur van Holy Wood Productions, 't is een echte etter. De eerste dag dat we daar aankwamen en onze film voorstelden, wou hij eerst niets voor ons doen! Ik heb hem dan even apart genomen en eens goed mijn gedacht gezegd. Ik heb hem gezegd dat zijn productiehuis failliet zou gaan, als hij onze film niet zou aanvaarden en dat ik wel wist dat zijn vrouw op een ander zit. En dan heb ik nog gezegd dat hij zelfs korting krijgt om mijn film te kopen. Uiteindelijk is hij dan door de knieën gegaan en heeft hij mij 50.000 euro voor de film gegeven en met de belofte dat hij mij nog verder zou helpen met de promotie en zo. Zo is het gegaan. Ik denk dat hij een beetje bang van me werd... Waarschijnlijk droomt hij nog elke nacht van me!” (glimlacht)
Hij schenkt zichzelf nog eens in. “Enkele dagen later kreeg ik telefoon. 't Was hij weer. We moesten even langskomen. Hij heeft gezegd dat hij ging stoppen met ons te steunen. Ik heb mijn regisseur op de gang gezet en toen ben ik alweer beginnen roepen tot hij begon te wenen. 't Was een magnifiek zicht, ongelooflijk. Ik heb hem toen de hele tijd bedreigd maar plots hield ik me in want ik wist dat we hem eigenlijk niet nodig hadden. Zo'n film kan ik eigenlijk zelf uitbrengen, hé. 'k Ben nu van plan de film laten uitbrengen en dan die filmmaatschappij kapot te krijgen. Een paar interviews en hij kan fluiten naar nieuwe films. (lacht) Ik zeg altijd: “Wie met mij lacht, lacht zichzelf uit.” Dat zeg ik en 't is de waarheid. Het voornaamste is om die film zo snel mogelijk uit te brengen en het geld zal dan wel binnenstromen. Dat kan morgen al zijn, dat kan binnen enkele weken zijn, 't is te zien hoe snel alles klaar is. Allez ja, we zien wel wat de tijd ons brengt. Alleszins, ons broodje is allang gebakken!” (lacht)
(scherm wordt zwart)
maandag 25 augustus 2008
Hold The Mustard
zaterdag 23 augustus 2008
Bleeding Pony (scène 3)
Scène 03: Voorstelling van de afgewerkte film bij de directeur
De regisseur en de producer staan voor de deur van de directeur. De regisseur is enorm opgewonden, de producer eerder rustig maar wel tevreden.
De regisseur: “Voila, we zijn er!” De producer klopt aan. “Binnen!” roept de directeur vanachter de deur. Ze openen de deur en stappen binnen.
De directeur wordt stilaan zenuwachtig maar probeert heel koel over te komen. “Dag vrienden! Jullie komen naar de afgewerkte film kijken?” De twee zetten zich neer en bevestigen tegelijkertijd zijn vraag waarop de directeur antwoordt: “We zullen dan maar eens kijken, zeker?” De producer haalt een DVD uit een doosje en steekt die in zijn laptop. De twee lachen nog eens zenuwachtig en focussen zich volledig op het scherm. De film begint met muziek. (scherm zwart)
Dan vult het scherm zich terug met beeld waarop we de 3 terug zien; de regisseur kijkt dromend naar de TV, de producer geniet maar niet met volle teugen en de directeur bekijkt de twee een beetje angstig aan.
De directeur stopt de film en de producer draait zich meteen om. “Prachtig, echt waar!” zegt de producer smalend. “Ja, prachtig...” zegt de regisseur met een glimlach op het gezicht terwijl hij blijft staren naar het scherm. “Maar!” begint de producer. De regisseur schrikt en draait zich meteen om. “Ik heb een dingetje gezien dat mij niet zint. Of liever, ik heb het NIET gezien!” roept hij uit. De directeur kijkt hem heel angstig aan, duikt met z'n hoofd een beetje weg en de regisseur kijkt de producer vragend aan.
De producer gaat verder. “Ik vraag me af waarom de naam van uw maatschappij niet in de film vermeld staat? En waarom dat die ook niet op het hoesje van de DVD staat?” hij leunt dreigend naar voor waardoor de directeur achteruit gaat.
Daarna vermant hij zich en antwoordt: “Ik denk dat we hier onze samenwerking kunnen afsluiten...” De regisseur schrikt en begint te stamelen. De producer doet hem zwijgen en roept tegen hem: “Op de gang! Ik zal het wel oplossen!” De regisseur loopt weg en je hoort de deur dichtklappen.
“Kijk,” begint de directeur, “ik heb je de vorige keer gezegd dat ik doe wat ik kan en meer kan ik echt niet doen, ik denk dat ik je al veel te veel geholpen heb.” De producer wil uitvliegen maar houdt zich in. “Oké,” zegt hij met ingehouden woede, “als het zo zit. Ik had gehoopt dat ik bijvoorbeeld meer DVD's zou krijgen... En video's want daarmee kunnen we ook nog mensen bereiken. En dan wil ik ook nog eens de helft van het geld dat ik je gegeven heb terug. Als je er nu achter wilt gaan, zou ik heel tevreden zijn!”
De directeur haast zich naar de deur.
We zien de directeur buitengaan en hij kijkt vluchtig naar de regisseur. Die kijkt raar op en doet de deur even open. Men hoort de stem van de producer die tegen hem roept: “Nu niet, blijf nog buiten!” Waarna de regisseur de deur vlug terug sluit.
De producer heeft ondertussen plaats genomen achter de laptop en tikt haastig iets in. Opeens mompelt hij: “Holy Wood presents... neen, proudly presents...” en na enkele klikken zegt hij: “Zo, nu een DVD'tje vinden.” Hij scharrelt in een kastje dat onder de tafel staat. Enkele ogenblikken en enkele vloeken later, haalt hij een DVD boven. “Aha!” roept hij uit terwijl hij enorm glimlacht. Hij steekt de DVD in de gleuf en klikt nog wat verder. Dan slaat hij het scherm toe en neemt terug plaats op zijn stoel.
Na enkele ogenblikken komt de directeur terug binnen. Hij heeft vele DVD- en video-doosjes mee en een aktetasje.
Hij legt alles vlug op tafel. “Aha, eindelijk!” glimlacht de producer. “Nu kunnen we beginnen! Begin het geld maar te tellen!”
De directeur kijkt stomverbaasd naar de producer. “Eum, dat geld is al geteld, hoor! Alles klopt!” Dan gaat hij zitten en wilt het scherm omhoog doen.
“Ik wil zekerheid, jij mag nu voor mijn ogen mijn geld nog eens tellen.” zegt de producer direct.
De directeur telt het geld heel precies en luidop terwijl de producer meekijkt. (scherm zwart en daarna terug beeld) De directeur is de laatste briefjes aan het tellen en zegt dan: “Voila, zoals ik al zei, het klopt! Ja, ik denk dat dit alles is?” De producer kijkt even naar de laptop en de directeur betrapt hem. Vragend kijkt de directeur hem aan en wilt zijn laptop nemen. De producer haast zich vlug met een vraag te stellen. “Eum... je kunt nog iets doen voor mij... eum... ik zou graag een... kop koffie krijgen! Ja, dat is het, een kop koffie!” stamelt hij. De directeur twijfelt maar stelt zich dan toch recht en loopt naar buiten terwijl hij zegt: “Hopelijk is dat het laatste...”
De producer haast zich naar de laptop en klapt het scherm open. “Komaan!” vloekt hij binnensmonds. Na een tiental seconden klikt hij nog wat en haalt hij de DVD uit het gleufje. Hij steekt het in een doosje terwijl hij nog steeds op de plaats van de directeur zit.
Op dat moment gaat de deur open. De directeur en de producer schrikken enorm en het is de directeur die eerst een vraag stelt: “Wat doet u daar als ik vragen mag?”
“Wel, eum... ik was even naar de film aan het kijken, ik dacht dat dat geen kwaad kon?”
De directeur kijkt achterdochtig naar de producer terwijl de regisseur achter zijn rug verschijnt.
De producer wenkt de regisseur en zegt: “Ik denk dat we maar beter verdwijnen. Help me eens met dragen, wil je?” De regisseur en de producer nemen elk wat dozen en gaan naar de deur.
“En uw koffie?” vraagt de directeur. “Dat zal voor een andere keer zijn, vrees ik.” zegt de producer.
Hij slaat de deur dicht en haast hem weg terwijl hij zegt: “Dat was op het nippertje!” “Hoezo?” vraagt de regisseur nog. We zien de vrouw van de eerste scène naar haar deur gaan terwijl ze raar naar de twee kijkt. (scherm zwart)
maandag 18 augustus 2008
Bleeding Pony (scène 2)
Scène 02: Gesprek met de regisseur
Regisseur zit aan een tafel in zijn living. Er staat een thermosfles en 2 koppen op tafel.
Hij vertelt over zichzelf, zijn film en zijn plannen op een vrolijke toon en als hij enkele problemen vertelt, minimaliseert hij alles.
“Hallo, ik ben dus de regisseur van Bleeding Pony. Ik ben de maker van het meesterwerk, hé. (lacht) Ik ben er al enkele jaren mee bezig en ik ben er énorm fier op. Tijdens al die jaren heb ik kunnen rekenen op mijn producer en mijn hoofdrolspelers, vooral dan op mijn actrice. Zij heeft pas uitstraling. Zij heeft eigenlijk gewoon alles. (hij droomt even weg en mompelt tegen zichzelf) Mocht ze geen vriend hebben... (wordt terug wakker uit zijn droom) Alleszins, zonder hen was er geen Bleeding Pony, geen perfectie op het scherm. Momenteel hebben we gesprekken achter de rug met het productiehuis, het befaamde Holy Wood Productions. Onze producer is een onafhankelijke, hé. Hij heeft oog voor talent, niet enkel voor geld. Nu ja, geld komt er sowieso, als de prent op het publiek wordt losgelaten. Ik kan niet wachten om al dat volk te zien... (droomt even weg)”
Hij neemt een kop koffie en vraagt: “Jij ook een kopje?” waarop een negatief antwoord klinkt.
“Dus ik was aan het vertellen over de filmmaatschappij, hé? Wel, wij hebben dus met de directeur gesproken en die vond onze film echt fantastisch. In het begin was hij nogal uit zijn lood geslagen maar dat snap ik wel, hoor! Ik denk dat vele mensen hem enkele keren zullen bekijken omdat hij zo perfect is, omdat er zoveel details zijn, omdat er zoveel is om op te letten... (droomde alweer even weg) Maar ja, hij was dus enorm verbaasd dat er zo iets magnifieks op zijn scherm verscheen, dat hij dus eerst weigerde. De producer had hem dan eens apart genomen en hij heeft uiteindelijk toch toegehapt. Het wordt echt een kaskraker van jewelste! Hij zal er geen spijt van hebben! Hij gaat nog bellen hoe het verder zit. 't Is goed dat hij ons overal wilt bij betrekken want een goede communicatie is nodig om het ver te schoppen. Hij gaat ons meehelpen met het opstarten van een promotiecampagne enzovoort... Moet je een koekje hebben?” Alweer horen we een negatief antwoord. “Nu ja, ik ga er toch halen, als je er later wilt, moet je maar nemen.”
De regisseur komt terug met een pak koekjes en doet die open. Hij neemt er eentje van en giet zijn tas vol. Vraagt aan de interviewer of hij nu een kopje koffie wilt waarna die nog eens neen zegt. Daarna zegt de regisseur dat de interviewer steeds koekjes mag nemen als hij wilt.
“Nu ja, ik verlang echt al naar de première... We gaan dan ook nog kijken waar die doorgaat. We dachten om het in de Decascoop door te laten gaan, da's onze stad, hé, maar misschien is dat niet zo'n goed idee, er zijn daar nogal weinig zalen. Waar zouden we anders die massa mensen moeten steken? Dus ja, we zoeken nog een enorm grote plaats voor de première. Misschien is Flanders Expo nog wel iets... Allez, we zien wel wat de tijd ons brengt. Alleszins, ons broodje is allang gebakken!”
Hij lacht en leunt naar achter terwijl het scherm zwart wordt.
donderdag 14 augustus 2008
Alweder een gedichtje
met vaste tred
zonder ook maar te wachten
laat hij zichzelf achter
in doelloos gaan
Samuel Beckett
zondag 10 augustus 2008
Bleeding Pony (scène 1)
Scène 01: Regisseur en producer bij de directeur van Holy Wood Productions
Titels met muziek.
Camera kijkt over een tv naar een lange tafel waar de directeur van Holy Wood Productions zit samen met de producer en de regisseur.
De directeur kijkt verschrikt met open mond naar de TV, de 2 andere kijken dromend naar het scherm. Plots draait de producer zich om en kijkt naar de directeur. Smalend zegt hij: “En?”
De directeur twijfelend: “Jongens, ik vrees dat ik deze prent niet ga uitbrengen, jullie proberen beter bij een ander want dit is écht een slechte film!”
De regisseur is duidelijk geschrokken door de reactie van de directeur: “Deze film is wél een meesterwerk, hé! Dit zal dé film zijn waar ze binnen 100 jaar nog zullen van spreken! Mocht ik van jou zijn, dan zou ik meteen beginnen met de promotie!”
“Neen, sorry, deze film wil en kan ik niet uitbrengen, het zou een schande zijn voor onze filmmaatschappij en dat kan ik absoluut niet riskeren!” zegt hij kordaat.
De regisseur wil protesteren maar de producer doet hem zwijgen. Hij trekt hem aan de mouw en fluistert in zijn oor: “Misschien laat je me best even met hem alleen, ik ben niet voor niets een businessman, hé!”
De regisseur knikt en knipoogt en zegt tegen de directeur: “Ik zal jullie even alleen laten.” De directeur kijkt verwonderd maar voor hij iets kan zeggen is de regisseur al aan de deur. “Doe het goed, hé mannen!” (knipoog) en hij slaat de deur vlug achter zich dicht.
De directeur zit verbouwereerd naar de deur te kijken terwijl de producer rustig een aktetas neemt.
Nadat hij rustig de aktetas op de tafel gelegd heeft, zegt hij: “Zo, ik wil koste wat het kost de film klaar hebben. Misschien bent u niet van de mening dat deze film een prachtstuk is maar ik vermoed dat de rest van de wereld wél graag de perfectie ziet. Ik wil er dan ook wat geld voor op tafel leggen... In deze aktetas zit er 10.000 euro. Ik hoop dat je nu wel wilt meewerken...”
De producer kijkt verstrooid naar het geld en twijfelt enorm.
“U lijkt niet zeker van je stuk? Ik wil anders wel nog wat op tafel leggen, hoor...” zegt hij koeltjes terwijl hij neemt een 2de aktetas en legt deze op tafel. “Deze is niet gevuld met briefjes van 5 euro maar met briefjes van 500 euro...”
De directeur kijkt enorm verrast en geïnteresseerd naar de aktetas. Net voor hij iets wilt zeggen, spreekt de producer die de handelingen van de directeur niet gezien had, tegen hem: “... allez ja, ik heb ze niet volledig gevuld. Maar er zit toch 90.000 euro in.” zegt hij. Hij kijkt nu strak naar de directeur. “Ik hoop dat dit wel voldoende is, ik denk dat je het geld wel goed kunt gebruiken, is het niet?”
Na een kleine ontgoocheling en aarzeling zegt hij heel onzeker: “Oké, ik doe wat ik kan, ik bel u wanneer de film af is.”
De producer stelt zich recht en steekt zijn hand uit naar de directeur. Die kijkt nog steeds verstrooid in het rond en geeft hem uiteindelijk dan een hand. De producer zegt glimlachend: “'t Was fijn om zaken met u te doen!”
“Ja, dat vond ik ook...” zegt de directeur onzeker.
De producer gaat naar de deur en kijkt nog eens om waarna hij zegt: “Vergeet dan niet te bellen, hé!” En met een knipoogje verlaat hij de zaal.
Aan de deur staat de regisseur vol verwachting te wachten. “En?” vraagt hij.
“Alles in de portemonnee, hé!” roept de producer. De regisseur springt op hem terwijl hij enorm luid juicht. Als de producer hem loslaat, loopt hij naar een deur waar hij hard op bonkt terwijl hij roept: “We kunnen eindelijk beginnen!”
De producer loopt al lachend weg waarna de regisseur direct volgt. Je hoort de vreugdekreten door de gang die wegvallen naarmate ze verder zijn.
Plots gaat de deur waarop de regisseur klopte, open en kijkt een schaars geklede dame in de gang met achter haar een man die vlug zijn das knoopt. Ze zegt tegen hem: “Er is niemand, we kunnen doordoen” waarna de deur terug dichtvalt en het beeld vervaagt en zwart wordt.
zondag 27 juli 2008
zaterdag 7 juni 2008
Big Buck Bunny
maandag 2 juni 2008
The Date
De animatiefilm is het eindwerk van Dries Renglé.
Won al verscheidene kleinere prijzen.
zaterdag 17 mei 2008
Love's Lost and Happiness
EDIT: Filmpje is verwijderd door Google.
dinsdag 13 mei 2008
vrijdag 11 april 2008
Collectivisme of Individualisme?
We kunnen niet zeker zijn van een ander individu omdat we de anderen niet kunnen beleven. We zien een ander wel maar dat geeft ons geen zekerheid van zijn bestaan. We kunnen ons niet in de plaats stellen van de ander, we kunnen niet weten of de ander ook een innerlijke persoon heeft. Het kan evengoed een illusie zijn, een hersenspinsel. De interactie tussen de anderen en jezelf kan een interne interactie zijn. Laten we stellen dat de andere personen wel degelijk hersenspinsels zijn. Er volgt bij elk "probleem" een interne strijd gevoerd. Jij neemt een stelling aan, de denkbeeldige andere bevestigt of valt je stelling aan. Het is essentieel om te luisteren en om er rekening mee te houden. Als een grote meerderheid van de anderen gekant is tegen jouw stelling, moet je jouw stelling sterk in vraag stellen maar niet blind verwerpen en de mening van de anderen klakkeloos overnemen. De innerlijke strijd veroorzaakt onrust. Dat is het omgekeerde van het ultieme namelijk rust. Elke twist brengt onrust, men kent enkel rust als iedereen akkoord is. Dat is -spijtig genoeg - zelden mogelijk. Daarom moet men trachten om te zoeken naar het laagste punt van onrust. Je moet dan een keuze maken tussen jij of de anderen: maak jij meer onrust voor de anderen of maken de anderen meer onrust voor jou? Dan maak je een keuze waar men de meeste rust bij vindt. Het is voor jezelf van belang dat je soms tegen je eigen mening in toch ervoor kiest om de collectieve mening te aanvaarden. Het is immers in je eigen belang, voor je eigen rust; de anderen heb jij immers geschapen, hun rust is ook jouw rust.
Maar een opmerking. Ik zei dat je niet zeker bent van andere personen, dat betekent niet dat er geen andere personen kúnnen zijn. Als er inderdaad andere individuen zijn, dan komt de beslissing meeste onrust bij ik-anderen niet altijd goed uit voor jezelf. Dus mocht je dezelfde werkwijze, dezelfde methode gebruiken om de beslissing ik-anderen te maken, dan zou je misschien voor jezelf onrust maken. Waarom zouden we dan toch iets beslissen in het collectieve hun voordeel? Wel, we streven allen naar hetzelfde ultieme. In rust kan men sneller het ultieme/het goddelijke bereiken. Maar uiteindelijk bereiken we allen het goddelijke. Dus veel haast hoeft er daarvoor alvast niet te zijn. Door de ander rustiger te krijgen, zorg je ook dat jouw relatie met die persoon niet gespannen staat. En misschien denkt die persoon bij zijn volgende beslissing misschien aan uw collectivisme.
woensdag 9 april 2008
maandag 7 april 2008
dinsdag 18 maart 2008
woensdag 5 maart 2008
Hail Mary
Droom of realiteit?
Dat brengt me bij het volgende punt: je kunt nooit zeker weten of iemand anders "echt" is. Je kunt enkel weten dat jij echt bent maar niet of iemand anders echt is. Misschien is die persoon een imaginatie...
Ik heb er over zitten piekeren. Misschien is het nu wel nutteloos om dit te posten, mochten jullie niet echt zijn maar ontsproten zijn aan mijn fantasie. Hoewel, nutteloos is het niet. Ik ga dan weer in dialoog met mijn verbeelding waardoor ik mezelf en het goddelijke leer kennen. Inderdaad, ik ben nog steeds van mening dat alle voorstellingen, zichtbaar of onzichtbaar, afkomstig zijn van één substantie, God.
Kortom, je kunt nooit zeker weten dat iemand anders bestaat, er is geen enkel bewijs die enige zekerheid biedt. Toch is het goed om rekening te houden met de anderen, niet zozeer voor hen, wel voor jezelf. Je krijgt de keus om te doen wat je wilt maar je moet wel altijd rekening houden met de gevolgen.
