Scène 01: Regisseur en producer bij de directeur van Holy Wood Productions
Titels met muziek.
Camera kijkt over een tv naar een lange tafel waar de directeur van Holy Wood Productions zit samen met de producer en de regisseur.
De directeur kijkt verschrikt met open mond naar de TV, de 2 andere kijken dromend naar het scherm. Plots draait de producer zich om en kijkt naar de directeur. Smalend zegt hij: “En?”
De directeur twijfelend: “Jongens, ik vrees dat ik deze prent niet ga uitbrengen, jullie proberen beter bij een ander want dit is écht een slechte film!”
De regisseur is duidelijk geschrokken door de reactie van de directeur: “Deze film is wél een meesterwerk, hé! Dit zal dé film zijn waar ze binnen 100 jaar nog zullen van spreken! Mocht ik van jou zijn, dan zou ik meteen beginnen met de promotie!”
“Neen, sorry, deze film wil en kan ik niet uitbrengen, het zou een schande zijn voor onze filmmaatschappij en dat kan ik absoluut niet riskeren!” zegt hij kordaat.
De regisseur wil protesteren maar de producer doet hem zwijgen. Hij trekt hem aan de mouw en fluistert in zijn oor: “Misschien laat je me best even met hem alleen, ik ben niet voor niets een businessman, hé!”
De regisseur knikt en knipoogt en zegt tegen de directeur: “Ik zal jullie even alleen laten.” De directeur kijkt verwonderd maar voor hij iets kan zeggen is de regisseur al aan de deur. “Doe het goed, hé mannen!” (knipoog) en hij slaat de deur vlug achter zich dicht.
De directeur zit verbouwereerd naar de deur te kijken terwijl de producer rustig een aktetas neemt.
Nadat hij rustig de aktetas op de tafel gelegd heeft, zegt hij: “Zo, ik wil koste wat het kost de film klaar hebben. Misschien bent u niet van de mening dat deze film een prachtstuk is maar ik vermoed dat de rest van de wereld wél graag de perfectie ziet. Ik wil er dan ook wat geld voor op tafel leggen... In deze aktetas zit er 10.000 euro. Ik hoop dat je nu wel wilt meewerken...”
De producer kijkt verstrooid naar het geld en twijfelt enorm.
“U lijkt niet zeker van je stuk? Ik wil anders wel nog wat op tafel leggen, hoor...” zegt hij koeltjes terwijl hij neemt een 2de aktetas en legt deze op tafel. “Deze is niet gevuld met briefjes van 5 euro maar met briefjes van 500 euro...”
De directeur kijkt enorm verrast en geïnteresseerd naar de aktetas. Net voor hij iets wilt zeggen, spreekt de producer die de handelingen van de directeur niet gezien had, tegen hem: “... allez ja, ik heb ze niet volledig gevuld. Maar er zit toch 90.000 euro in.” zegt hij. Hij kijkt nu strak naar de directeur. “Ik hoop dat dit wel voldoende is, ik denk dat je het geld wel goed kunt gebruiken, is het niet?”
Na een kleine ontgoocheling en aarzeling zegt hij heel onzeker: “Oké, ik doe wat ik kan, ik bel u wanneer de film af is.”
De producer stelt zich recht en steekt zijn hand uit naar de directeur. Die kijkt nog steeds verstrooid in het rond en geeft hem uiteindelijk dan een hand. De producer zegt glimlachend: “'t Was fijn om zaken met u te doen!”
“Ja, dat vond ik ook...” zegt de directeur onzeker.
De producer gaat naar de deur en kijkt nog eens om waarna hij zegt: “Vergeet dan niet te bellen, hé!” En met een knipoogje verlaat hij de zaal.
Aan de deur staat de regisseur vol verwachting te wachten. “En?” vraagt hij.
“Alles in de portemonnee, hé!” roept de producer. De regisseur springt op hem terwijl hij enorm luid juicht. Als de producer hem loslaat, loopt hij naar een deur waar hij hard op bonkt terwijl hij roept: “We kunnen eindelijk beginnen!”
De producer loopt al lachend weg waarna de regisseur direct volgt. Je hoort de vreugdekreten door de gang die wegvallen naarmate ze verder zijn.
Plots gaat de deur waarop de regisseur klopte, open en kijkt een schaars geklede dame in de gang met achter haar een man die vlug zijn das knoopt. Ze zegt tegen hem: “Er is niemand, we kunnen doordoen” waarna de deur terug dichtvalt en het beeld vervaagt en zwart wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten