Collectivisme of Individualisme?

Wat moeten we voorop stellen? De gemeenschap of het individu? Enkele posts geleden stelde ik dat de enige zekerheid die we hebben het 'ik' en God zijn. God is de substantie die zowel waarneembaar als onwaarneembaar is voor het 'ik'. Ik gebruik het woord God omdat het zo vlot in de mond ligt.
We kunnen niet zeker zijn van een ander individu omdat we de anderen niet kunnen beleven. We zien een ander wel maar dat geeft ons geen zekerheid van zijn bestaan. We kunnen ons niet in de plaats stellen van de ander, we kunnen niet weten of de ander ook een innerlijke persoon heeft. Het kan evengoed een illusie zijn, een hersenspinsel. De interactie tussen de anderen en jezelf kan een interne interactie zijn. Laten we stellen dat de andere personen wel degelijk hersenspinsels zijn. Er volgt bij elk "probleem" een interne strijd gevoerd. Jij neemt een stelling aan, de denkbeeldige andere bevestigt of valt je stelling aan. Het is essentieel om te luisteren en om er rekening mee te houden. Als een grote meerderheid van de anderen gekant is tegen jouw stelling, moet je jouw stelling sterk in vraag stellen maar niet blind verwerpen en de mening van de anderen klakkeloos overnemen. De innerlijke strijd veroorzaakt onrust. Dat is het omgekeerde van het ultieme namelijk rust. Elke twist brengt onrust, men kent enkel rust als iedereen akkoord is. Dat is -spijtig genoeg - zelden mogelijk. Daarom moet men trachten om te zoeken naar het laagste punt van onrust. Je moet dan een keuze maken tussen jij of de anderen: maak jij meer onrust voor de anderen of maken de anderen meer onrust voor jou? Dan maak je een keuze waar men de meeste rust bij vindt. Het is voor jezelf van belang dat je soms tegen je eigen mening in toch ervoor kiest om de collectieve mening te aanvaarden. Het is immers in je eigen belang, voor je eigen rust; de anderen heb jij immers geschapen, hun rust is ook jouw rust.
Maar een opmerking. Ik zei dat je niet zeker bent van andere personen, dat betekent niet dat er geen andere personen kúnnen zijn. Als er inderdaad andere individuen zijn, dan komt de beslissing meeste onrust bij ik-anderen niet altijd goed uit voor jezelf. Dus mocht je dezelfde werkwijze, dezelfde methode gebruiken om de beslissing ik-anderen te maken, dan zou je misschien voor jezelf onrust maken. Waarom zouden we dan toch iets beslissen in het collectieve hun voordeel? Wel, we streven allen naar hetzelfde ultieme. In rust kan men sneller het ultieme/het goddelijke bereiken. Maar uiteindelijk bereiken we allen het goddelijke. Dus veel haast hoeft er daarvoor alvast niet te zijn. Door de ander rustiger te krijgen, zorg je ook dat jouw relatie met die persoon niet gespannen staat. En misschien denkt die persoon bij zijn volgende beslissing misschien aan uw collectivisme.

For the Birds

Filmpje van Pixar (2000)

Kiwi