Een filmpje dat al 2 jaar oud is en waar ik de ballen van snap
maar dat ik toch post omdat er zoveel mensen in spelen die ik ken!
't Is wel een traag filmpje, men weze gewaarschuwd!
dinsdag 27 november 2007
maandag 26 november 2007
Lijden
Vandaag ben ik bij mijn oma (mémé noemen we haar) geweest. De laatste tijd is het erg gezellig bij haar. Blijkbaar is het gemakkelijker te vertellen als we aan het eten zijn. En vandaag was het weer van dat.
We hebben over TV-programma's gepraat, over ziekenhuizen, over mensen in de buurt. En steeds wacht ik vol spanning op het moment dat ze een anekdote verteld van vroeger. Zo hoorde ik dat ze enkele dagen na de geboorte van mijn vader hem borstvoeding wou geven. Dus de zuster ging mijn vader halen uit de "babyzaal". Maar ze had het verkeerde kind mee. En mijn oma was uiteraard in paniek en riep: "Da's niet het mijne! De mijne is niet zo'n bleekske!". Gelukkig lag mijn vader nog steeds in het zaaltje zodat ze hem toch nog kreeg. :)
Maar soms vertelt ze ook over haar zere rug en alle kwaaltjes die ze heeft. En dan denk ik: "Wat heeft het voor zin dat wij lijden? Moeten wij dat ook allemaal meemaken als we ouder worden? Waarom lijdt de één meer dan de ander?"
En dat deed me dan ook weer denken aan de Almachtige en Algoede God. Op een forum las ik van iemand die denkt dat als je een beetje hebt geleden, je extra genade ontvangt van God. Waarop ik antwoordde dat ik liever gezond was dan extra genade te krijgen van God.
Voor mij heeft lijden enige zin omdat je dan pas goed beseft hoe het is om niet te lijden. Ik vind het wel eens goed om bijvoorbeeld eens even ferm ziek te zijn of om eens belogen te worden. Het maakt je - na de "genezing" sterker en weerbaarder. Maar ik moet zeggen dat ik aan teveel lijden geen zin in zie.
Dus: vergeet niet eens af te zien want na genezing zul je zien dat het niet-lijden geen evidentie mag zijn!
We hebben over TV-programma's gepraat, over ziekenhuizen, over mensen in de buurt. En steeds wacht ik vol spanning op het moment dat ze een anekdote verteld van vroeger. Zo hoorde ik dat ze enkele dagen na de geboorte van mijn vader hem borstvoeding wou geven. Dus de zuster ging mijn vader halen uit de "babyzaal". Maar ze had het verkeerde kind mee. En mijn oma was uiteraard in paniek en riep: "Da's niet het mijne! De mijne is niet zo'n bleekske!". Gelukkig lag mijn vader nog steeds in het zaaltje zodat ze hem toch nog kreeg. :)
Maar soms vertelt ze ook over haar zere rug en alle kwaaltjes die ze heeft. En dan denk ik: "Wat heeft het voor zin dat wij lijden? Moeten wij dat ook allemaal meemaken als we ouder worden? Waarom lijdt de één meer dan de ander?"
En dat deed me dan ook weer denken aan de Almachtige en Algoede God. Op een forum las ik van iemand die denkt dat als je een beetje hebt geleden, je extra genade ontvangt van God. Waarop ik antwoordde dat ik liever gezond was dan extra genade te krijgen van God.
Voor mij heeft lijden enige zin omdat je dan pas goed beseft hoe het is om niet te lijden. Ik vind het wel eens goed om bijvoorbeeld eens even ferm ziek te zijn of om eens belogen te worden. Het maakt je - na de "genezing" sterker en weerbaarder. Maar ik moet zeggen dat ik aan teveel lijden geen zin in zie.
Dus: vergeet niet eens af te zien want na genezing zul je zien dat het niet-lijden geen evidentie mag zijn!
maandag 19 november 2007
Citaat
"Fantasie is belangrijker dan weten want het weten is begrensd."Albert Einstein
Commentaar: Fantasie is ook begrensd want alles wat je fantaseert, is al aanwezig in de substantie! ;) Fantasie is wel één van de middelen om het "alles" te begrijpen.
dinsdag 13 november 2007
Spinoza
Ik haal hier enkele zaken aan die Spinoza dacht en ik geef er mijn mening over.
Bijna volledig correct. Het is een wijsgerig schrift want het probeert een antwoord te vinden op filosofische vragen. De meeste zaken zijn ondertussen al achterhaald door de wetenschap dus zoveel kennis staat er niet in maar wel kennis over God. Theologie is een onderdeel van de wijsbegeerte, ze zoeken ook naar dé antwoorden op dé vragen.
Maar het belangrijkste wat in de Bijbel staat, is vooral de oproep naar liefde. En die oproep staat er in vele versies. Het geeft ook wat moraal mee, een moraal die waarschijnlijk niet meer weg te denken is in deze maatschappij. En da's maar goed ook!
De substantie - God - is het alles. Even een commentaartje, ik heb in een vorige post geschreven dat God "het niets" was. Wel, als de substantie alles omvat, moet het ook "het niets" omvatten. "Het niets" maakt "het iets" zoals "duisternis" "licht" maakt. Het alles moet ook onvolledig zijn want anders sluit het "het onvolledig zijn" uit. Moeilijk te vatten en daarom ook moeilijk uit te leggen. Het is immers niet determineerbaar.
Ik denk dat er maar twee attributen zijn. Niet enkel voor de mens maar voor alles. En ik denk niet dat de ziel is ingesteld door God maar dat de ziel net wordt ingesteld door de mens en door zijn ervaring. De ziel wordt gevormd en geschoold door de mens.
Akkoord dat God en Natuur synoniemen zijn maar niet akkoord dat zonder de schepping God onvolledig zou zijn. Hij is al volledig want alles wat wij zijn, wat wij waarnemen, alles is God. Hij is net een boom. Een boom is volledig, hij wordt niet vollediger als men er een kast of een stoel van maakt. En alles wat op aarde gebeurd, is niet op voorhand vastgelegd. De volledigheid, de verzadigdheid van God dwingt Hem er niet toe om een plan uit te stippelen voor ons, voor de natuur. Hij heeft geen doel voor ogen want Hij is al volledig.
Redelijk denken is niet voldoende om het alles te begrijpen maar het is wel hetgene dat de mens het best kan helpen om alles te begrijpen. Het is de ziel die smacht naar het begrijpen en het is de ziel die al de wijsheid registreert. Daarom dat volgens mij de ziel niet sterft als het lichaam sterft. De ziel blijft zoeken (in een andere dimensie dat we nu de hemel noemen) totdat het doel bereikt is, totdat een punt van verzadiging bereikt is om zo te versmelten met "het niets", met de substantie. Het lichaam daarentegen sterft maar het verdwijnt niet. Het blijft een deeltje van de substantie en ondergaat enkel een transformatie als bijvoorbeeld voedsel voor fauna. Niets van ons gaat verloren en dat is wat er bedoeld wordt met het eeuwig leven.
Passies zijn wel nodig om "het alles" te kunnen vatten want ook zij maken deel uit van God. Als je een leven leidt waar je emoties niet toelaat, zul je dit waarschijnlijk niet snappen in het aards leven waardoor je de ziel niet voldoende voorbereid hebt op het snappen van "het alles".
En hier heeft Spinoza een foutje gemaakt. Alles is God dus als je iets "tijdelijks" bemint (bijvoorbeeld een vrouw), bemin je ook God. Het is wel maar een klein deel maar wij zijn te nietig, te dom in déze wereld om het ultieme geluk te voelen. Het is hier dus beter te genieten van iets "tijdelijks" dan hopeloos te zoeken naar het ultieme geluk nl. de passie voor "het alles".
Spinoza stelt dat de bijbel geen wijsgerig of wetenschappelijk werk is dat kennis over de wereld bevat, maar een verzameling van historische teksten, die aangepast zijn aan het bevattingsvermogen van de grote massa.
De enige niet-historische boodschap die de schrift bevat, is volgens Spinoza een oproep tot liefde tot de naaste en tot God.
Bijna volledig correct. Het is een wijsgerig schrift want het probeert een antwoord te vinden op filosofische vragen. De meeste zaken zijn ondertussen al achterhaald door de wetenschap dus zoveel kennis staat er niet in maar wel kennis over God. Theologie is een onderdeel van de wijsbegeerte, ze zoeken ook naar dé antwoorden op dé vragen.
Maar het belangrijkste wat in de Bijbel staat, is vooral de oproep naar liefde. En die oproep staat er in vele versies. Het geeft ook wat moraal mee, een moraal die waarschijnlijk niet meer weg te denken is in deze maatschappij. En da's maar goed ook!
De substantie is datgene wat op zichzelf bestaat en uit zichzelf moet worden begrepen; dat wil zeggen datgene, waarvan het begrip niet het begrip van iets anders, waaruit het zou moeten worden afgeleid, vooronderstelt. De substantie is noodwendig en oneindig, en alles komt noodwendig uit haar voort.
De substantie vormt de hele wereld, maar kan begrepen worden als zijnswijzen (attributen) en wijzigingen (modi). De mens kent twee attributen, het denken en het uitgebreide (de materiële wereld).
De concrete dingen, zoals het menselijk lichaam, en de concrete denkende wezens, de ziel, zijn de modi. Alle modi vloeien voort uit de substantie, uit God.
Om de twee menselijke substanties te doen werken, is er een parallellisme tussen het uitgebreide en het denken. Zoals verschillende onderdelen van een klok synchroon zijn.
De substantie - God - is het alles. Even een commentaartje, ik heb in een vorige post geschreven dat God "het niets" was. Wel, als de substantie alles omvat, moet het ook "het niets" omvatten. "Het niets" maakt "het iets" zoals "duisternis" "licht" maakt. Het alles moet ook onvolledig zijn want anders sluit het "het onvolledig zijn" uit. Moeilijk te vatten en daarom ook moeilijk uit te leggen. Het is immers niet determineerbaar.
Ik denk dat er maar twee attributen zijn. Niet enkel voor de mens maar voor alles. En ik denk niet dat de ziel is ingesteld door God maar dat de ziel net wordt ingesteld door de mens en door zijn ervaring. De ziel wordt gevormd en geschoold door de mens.
Uit het feit dat alles met noodzaak uit de substantie voortvloeit, volgt dat de wereld en God een eenheid vormen. God kon niet kiezen tussen scheppen of niet-scheppen zoals de christelijke God dit kon. Zonder de schepping is God niet volledig. God valt samen met de werkelijkheid; Spinoza beschouwt de termen 'God' en 'Natuur' bijgevolg als synoniemen.
Akkoord dat God en Natuur synoniemen zijn maar niet akkoord dat zonder de schepping God onvolledig zou zijn. Hij is al volledig want alles wat wij zijn, wat wij waarnemen, alles is God. Hij is net een boom. Een boom is volledig, hij wordt niet vollediger als men er een kast of een stoel van maakt. En alles wat op aarde gebeurd, is niet op voorhand vastgelegd. De volledigheid, de verzadigdheid van God dwingt Hem er niet toe om een plan uit te stippelen voor ons, voor de natuur. Hij heeft geen doel voor ogen want Hij is al volledig.
Hoewel God het enige wezen is dat werkelijk autonoom is, dat wil zeggen zichzelf bepalend, kan men toch binnen Spinoza's determinisme gradaties van autonomie, of omgekeerd, van gedetermineerd zijn, onderscheiden. Het ethisch ideaal is het verhogen van de autonomie, van de zelfrealisatie. Deze autonomie betekent ook verhoogde activiteit, aangezien passiviteit inhoudt dat men onderworpen is aan factoren van buitenaf, of aan factoren die niet tot ons centraal wezen behoren. De hoogste vorm van autonomie die de mens kan bereiken, de activiteit waarin hij zich geen slaaf voelt, is zijn denken en vooral zijn helder, redelijk denken. De hoogste ethische waarde is bijgevolg het verkrijgen van inzicht in de hoogste werkelijkheid.
Redelijk denken is niet voldoende om het alles te begrijpen maar het is wel hetgene dat de mens het best kan helpen om alles te begrijpen. Het is de ziel die smacht naar het begrijpen en het is de ziel die al de wijsheid registreert. Daarom dat volgens mij de ziel niet sterft als het lichaam sterft. De ziel blijft zoeken (in een andere dimensie dat we nu de hemel noemen) totdat het doel bereikt is, totdat een punt van verzadiging bereikt is om zo te versmelten met "het niets", met de substantie. Het lichaam daarentegen sterft maar het verdwijnt niet. Het blijft een deeltje van de substantie en ondergaat enkel een transformatie als bijvoorbeeld voedsel voor fauna. Niets van ons gaat verloren en dat is wat er bedoeld wordt met het eeuwig leven.
Wie zijn leven volgens dit inzicht kan leiden en zich niet door passies laat beheersen, kent de enige vorm van vrijheid die in deze gedetermineerde wereld mogelijk is. Het ultieme geluk bestaat in de liefde tot het eeuwige, oneindige en onveranderlijke wezen, veeleer dan in de passie voor de tijdelijke, eindige en veranderlijke modi.
Passies zijn wel nodig om "het alles" te kunnen vatten want ook zij maken deel uit van God. Als je een leven leidt waar je emoties niet toelaat, zul je dit waarschijnlijk niet snappen in het aards leven waardoor je de ziel niet voldoende voorbereid hebt op het snappen van "het alles".
En hier heeft Spinoza een foutje gemaakt. Alles is God dus als je iets "tijdelijks" bemint (bijvoorbeeld een vrouw), bemin je ook God. Het is wel maar een klein deel maar wij zijn te nietig, te dom in déze wereld om het ultieme geluk te voelen. Het is hier dus beter te genieten van iets "tijdelijks" dan hopeloos te zoeken naar het ultieme geluk nl. de passie voor "het alles".
maandag 5 november 2007
And Now for Something Completely Different
Ha! Een verkwikkend leidersweekend achter de rug. Toch fijn om even een zwijn te zijn! Nochtans heb ik me rustig gehouden. Bewust rustig gehouden! Daarom was ik niet echt content met de reacties...
Oké, de voorbije jaren liet ik me wat gaan maar ik heb er nu minder behoefte aan. Toch is het cru van de anderen om te zeggen dat ik een saaie piet ben geworden. Alsof je je telkens moet te pletter zuipen om u te amuseren.
Ook werd me gezegd dat ik veel minder met hen meeging. Dat moet ik even rechtzetten, ik ga evenveel mee maar ik blijf niet meer als de laatste en ben ook niet geneigd om elke avond op café te zitten. Bij deze is hun foute conclusie rechtgezet.
Op het VGK-forum is ondertussen een heuse "Samson Top"-verkiezing. Pure nostalgie! Ik vind het echt schitterend dat we eens al die liedjes kunnen herontdekken. De lijsten van de CD's toch, maar de meeste liedjes ken ik van titel dus het is echt genieten!
Spijtig genoeg wordt er enkel de meest bekende hits gekozen en niet de meest muzikaal perfecte. Zeg nu zelf, "Er zit meer in een liedje" of "'t Is afgelopen" is toch kwalitatief beter dan "De bel doet het niet" of "Bij Heidi in Tirol", zeker?
Oké, de voorbije jaren liet ik me wat gaan maar ik heb er nu minder behoefte aan. Toch is het cru van de anderen om te zeggen dat ik een saaie piet ben geworden. Alsof je je telkens moet te pletter zuipen om u te amuseren.
Ook werd me gezegd dat ik veel minder met hen meeging. Dat moet ik even rechtzetten, ik ga evenveel mee maar ik blijf niet meer als de laatste en ben ook niet geneigd om elke avond op café te zitten. Bij deze is hun foute conclusie rechtgezet.
Op het VGK-forum is ondertussen een heuse "Samson Top"-verkiezing. Pure nostalgie! Ik vind het echt schitterend dat we eens al die liedjes kunnen herontdekken. De lijsten van de CD's toch, maar de meeste liedjes ken ik van titel dus het is echt genieten!
Spijtig genoeg wordt er enkel de meest bekende hits gekozen en niet de meest muzikaal perfecte. Zeg nu zelf, "Er zit meer in een liedje" of "'t Is afgelopen" is toch kwalitatief beter dan "De bel doet het niet" of "Bij Heidi in Tirol", zeker?
Abonneren op:
Posts (Atom)
