Stel je voor, je ligt te slapen en je wordt wakker. Je doet je dagdagelijkse activiteiten en voor je in bed stapt om te slapen wordt je wakker. Je hebt dus over een gewone dag gedroomd. Toch beleefde je die ingebeelde dag zo dat je begint te twijfelen. Heb ik echt die dag gedroomd? Ben ik nu wel wakker? Zou het kunnen dat ik me zo inleef in mijn droom dat ik nu eigenlijk slaap? Ga ik dus constant in dialoog met mezelf door te reageren op ingebeelde situaties?
Dat brengt me bij het volgende punt: je kunt nooit zeker weten of iemand anders "echt" is. Je kunt enkel weten dat jij echt bent maar niet of iemand anders echt is. Misschien is die persoon een imaginatie...
Ik heb er over zitten piekeren. Misschien is het nu wel nutteloos om dit te posten, mochten jullie niet echt zijn maar ontsproten zijn aan mijn fantasie. Hoewel, nutteloos is het niet. Ik ga dan weer in dialoog met mijn verbeelding waardoor ik mezelf en het goddelijke leer kennen. Inderdaad, ik ben nog steeds van mening dat alle voorstellingen, zichtbaar of onzichtbaar, afkomstig zijn van één substantie, God.
Kortom, je kunt nooit zeker weten dat iemand anders bestaat, er is geen enkel bewijs die enige zekerheid biedt. Toch is het goed om rekening te houden met de anderen, niet zozeer voor hen, wel voor jezelf. Je krijgt de keus om te doen wat je wilt maar je moet wel altijd rekening houden met de gevolgen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten