Ik vertelde een tijdje geleden dat de zin in een mensenleven het bereiken van zoveel mogelijk kennis was. Dus eigenlijk ook doden, stelen, enzovoort. Alle dingen die wij slecht noemen, zijn eigenlijk te rechtvaardigen doordat het een vorm van kennis-/inzichtverwerving is.
Toch keur ik het niet goed. In een maatschappij kan men egoïstisch zijn en enkel aan je eigen groei denken, maar toch is het aan te raden om zoveel mogelijk rekening te houden voor de anderen. Je kunt nu beweren dat je door slecht te doen, ook het inzicht van een andere persoon kunt beïnvloeden maar het is beter om de plaatselijke en eigentijdse moraal te volgen. Elke persoon heeft evenveel recht om z'n eigen ding te doen maar we zijn ook gebonden aan ons aards bestaan. Eén van die voorwaarden is het leven bij anderen. Ik kies bewust niet voor "met" anderen want dat is je eigen keuze hoe je met mensen omgaat.
Een mens kan zich op vele manieren ontplooien. Dat we enkele dingen niet ontplooien in ons leven is niet erg want er is nog steeds een fase tussen het aardse leven en het goddelijke leven. De leerschool, de hemel, noem maar op.
Ik citeer even Mattheüs hoofdstuk 19, vers 30: "Vele eersten zullen de laatsten zijn en vele laatsten de eersten." Evenals de rijken de armen zullen zijn, de oordelers de veroordeelden en de geweldplegers de slachtoffers. Is het dan beter om in het aardse leven tegen de moraal in te gaan zodat je leerschool minder zwaar wordt? Neen, hoe meer wijsheid/inzicht, hoe beter je zulke zaken kunt relativeren en des te minder het een effect heeft op een andere persoon. Je moet immers een leerschool niet zien als een hemel of een hel. Er is gewoonweg geen keuze, je moet die tussenfase meemaken om het goddelijke te bereiken. Niemand wordt er beloond of gestraft, de beloning (of straf, 't is maar hoe je het nu vindt) is je goddelijkheid.
Kortom, moraal heeft zin in een maatschappij want het zorgt voor een goede balans tussen je rechten en je plichten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
En als je er nu vanuit gaat dat er géén goddelijk leven is - want dat kunnen we immers niet waarnemen, moeten we dan niet streven naar volledige ontplooiing?
Goed punt!
Dan ga je ook niet verder dan de ontplooiing die je met je menselijke beperkingen kunt doen.
De vraag is dan, heeft het wel zin om mij te ontplooien? Wat is de zin van het leven dan eigenlijk? Enkel zich voortplanten?
Heeft het dan enige zin om ook een moraal te volgen? Bij een volledige menselijke ontplooiing zou je in feite alles moeten gedaan hebben. Van het kwaadaardigste tot het allerheiligste. Maar ik denk niet dat je dit bedoeld, hé?
Ik mis een beetje de zingeving van het leven, als je deze kunt zeggen, dan kun je bekijken of moraal wel zin heeft. Geef wat meer info en ik zal eens erover denken.
Voor mij heeft moraal wel zin maar het is niet bindend, je hebt zelf de keuze.
Een reactie posten