Boudewijn de Groot

Zaterdag gingen we naar Antwerpen om naar Boudewijn de Groot te gaan luisteren. Maar het begon al met pech, ik stond in de file aan de Dampoort en miste daarom mijn eerste trein en mijn tweede trein was 10 minuten later. Mijn gezellin kwam vanuit Kortrijk en zij had wel haar trein. Dus moest ze wachten, wat geen probleem was aangezien ze haar bagage moest afgeven in Sint-Niklaas. Er waren ook werken in Antwerpen Centraal waardoor we via Antwerpen Berchem naar Centraal moesten gaan. Kortom, we kwamen 40 minuten later in Antwerpen dan normaal.
Maar we hadden nog net tijd genoeg voor een hamburger te eten voordat we de zaal introkken. Eenmaal binnen merkten we meteen dat we één van de jongsten waren in de zaal, 't was wel tof om zo bekeken te worden door die ouderen.

Ik zal eens de lijst van liedjes posten:

* Waar ik woon: ik was meteen overdonderd door Boudewijn en zijn band. Het liedje herkende ik niet meteen maar toen het refrein door de zaal galmde, wist ik dat ik het liedje kende van een cassette. Alleszins een kippenvelmoment, net zoals de twee andere nummers die er meteen na werden gespeeld.
* Lage Landen: een dromerig nummer, het was heel sterk gezongen, nog beter dan op de CD. Past perfect op het album, niet toevallig de titel van de CD!
* Hogeduin: vind ik altijd al een minder liedje maar deze keer heeft het me toch ontroerd, alweer heel goed gezongen!
* Achter de hemelpoort: een van mijn favoriete liedjes op het nieuwe album maar de live-versie vond ik niet zo goed. Boudewijn begon in het midden van zijn lied te praten, was misschien zijn toon kwijt? 't Was spijtig maar nu konden we ons nog beter focussen op de tekst.
* Hoogtevrees in Babylon: ook een van mijn favorieten en ook hier werd mijn verwachtingen niet volledig ingelost. Komt door de kleine foutjes die de band speelde. de Groot gaf dat ook toe op het einde van de tweede set.
* Sonnet IV: dat hoorde ik niet echt graag maar blijkbaar is de tekst door Lennaert geschreven toen hij nog een tiener was. En net daardoor heeft het me toch ontroerd. Waarschijnlijk ook hoe Boudewijn over zijn Lennaert Nijgh spreekt.
* Zelden kunnen praten: werd live schitterend opgevoerd. Normaal vind ik het een zagelied maar deze keer kreeg ik kippenvel. Veel meer emotie ingelegd in tegenstelling tot de versie op het album.
* Op weg naar mijn lief: nog nooit gehoord en ik kan me enkel herinneren dat ik het een heel rare tekst vond maar wel een mooi refrein. Typisch kleinkunst-muzikanten zou ik zeggen; strofes zonder enige boodschap maar wel sterke refreinen!
* Spelende meisjes: heel kort liedje maar heel krachtig gespeeld. Ben niet echt fan van de tekst, wel van de muzikale begeleiding. Een mooie afsluiter van het eerste deel.

Pauze
Even achter ijspralinés en alweer de blikken van de oudere mensen die ons waarschijnlijk puberaal vonden terwijl wij onze pralinetjes opaten. Kon me niets schelen, het was héél lekker en het waren zeker jaloerse blikken. Ook nog tien minuten moeten wachten totdat mijn Boudewijn-partner het nodige toiletbezoek had afgelegd. Gelukkig op tijd in onze zetel zodat we terug 1u30 konden genieten van de Groot! Al vertellen, in het tweede deel werd iemand onwel en die is afgevoerd geworden! En tijdens de liedjes door moesten we elleboogjes geven en lachen met het publiek die blijkbaar wél de droge grapjes van Boudewijn kon smaken.
In het tweede deel werden er meer oudere liedjes gezongen wat de andere luisteraars heel graag hadden.

* Strand: ik vind dit een heel tof nummer en ook dit nummer is hem gelukt. Hij had nochtans gewaarschuwd dat hij niet meer van de jongsten is dus dat er een foutje in kon sluipen maar hij zong foutloos én zelfs sneller dan zijn originele plaatversie.
* Canzone 4711: Had ik nog nooit gehoord en eigenaardig, ik kan het me niet meer herinneren...
* Grijze dame: een heel melancholisch lied dat ik wel mooi vind, ook de tekst. Blijkbaar is dit een "remix" van een nummer met dezelfde tekst en zelfde titel, enkel een gewijzigde (minder grote) begeleiding.
* Paradijs: een nummer dat niet door Boudewijn werd gezongen maar door zijn zoon Marcel! Het was een heel mooi nummer (dat Marcel ook zelf schreef), het gaf je een heel goed gevoel! 't Was leuk om een verrassend "gastoptreden" te krijgen tijdens de "show".
* Tante Julia: een tiental jaar geleden zong mijn moeder dat nog in de auto, toen we geen autoradio hadden. Ik herinnerde me enkel maar het refrein. Het was daarom zo leuk om het nog eens te horen.
* Altijd samen: waarschijnlijk een liefdeslied maar ik vind en vond dit niet zo'n "wijs" nummer. Toch blijft Boudewijn de Groot altijd de moeite om te horen, ook al apprecieer je een song niet echt.
* Avond: mijn tweede favoriete lied, na "De roos"! Een verrassing dat hij dit nummer bracht, ik hoopte er wel stiekem op. En deze versie was heel goed, zelfs net iets beter dan de albumversie (en terwijl mijn verwachtingen heel hoog waren gesteld!)
* Tegenland: een zot nummer! Een schok als je bekijkt welk nummer ervoor werd gespeeld! 't Was in de experimentele tijd van Lennaert en Boudewijn en ik moet zeggen, het zweet stond op mijn lijf, een enorme vioolsolo deed me bijna flauwvallen! Ik vond het erg overweldigend! Maar nu ik erop terugkijk, was het een heel mooi nummer.
* Cinderella: nooit gehoord maar ik vond het een indrukwekkend lied. Ook experimentele muziek maar minder "zwaar" dan "Tegenland"
* Jimmy: altijd een leuk nummer, heel erg gesmaakt door het publiek, ook door mij! Tijdens het lied werd ook alle medewerkers bedankt. Het gaf me weeral een heel goed gevoel, voor mijn part mochten ze die laatste zinnen blijven spelen!

Bisnummers:
* De vondeling van Ameland: ik vind dit een heel mooi liedje, met een (typisch) sterk refrein. Het is een verhaaltje, net zoals "Achter de hemelpoort" en "Hoogtevrees in Babylon" maar wel wat triester van toon. Hier geen foutjes gespeeld en dat was mijn laatste keer dat ik ontroerd werd door een liedje van het concert.
* Ballade van wat beter is: ik kende dit nummer niet en ik heb niet goed opgelet, ik was nogal verward, wie verwacht nu een tweede (en een derde) bisnummer, vooral na zo'n mooi liedje? Het was alleszins een vrolijk lied, dat herinner ik me wel nog.
* Ballade van de onsterfelijkheid: Herinner ik me ook niet goed meer omdat ik het ook al niet ken. Blijkbaar wel bekend bij de echte fans en bij Hollanders. De anderen vonden het een mooie afsluiter, ik minder maar dat drukte mijn gelukzaligheid niet.

En het was afgelopen. We gingen vlug naar het station waar onze pendeltrein naar Berchem te laat was en ik enkel maar naar Sint-Niklaas kon. Suzan, mijn date ad interim, bleef slapen bij haar vriend en ik belde mijn vader op die zo lief was om me toch nog te halen. Na al die avonturen was ik content om in bedje te kruipen!