Fiestje!

Even Van Dale bijgehaald en deze zegt me dat een feest - en ik citeer- "een samenzijn om een heuglijk feit te vieren" is en heeft als tweede betekenis: "viering van een gedenkdag".
Het zijn bijna de feestdagen. In één week tijd vieren wij 2 (of voor de gelukkigen meerdere) feesten namelijk Kerstmis en Nieuwjaar. Nieuwjaar past perfect bij betekenis 1. Wij vieren een heuglijk feit namelijk dat het nieuw jaar begint. Kerst sluit beter aan bij betekenis 2 want dan herdenken we de geboorte van Christus.
Wat me nu erg stoort, is de onverschilligheid, de bijna-afkeuring van het christelijk gebeuren. Meer en meer wordt het kerstfeest een slachtoffer van de commercie en de hele bevolking doet maar mee. Ik heb geen probleem dat er eens uitgebreid wordt gedineerd en een kerstboom wordt geplaatst zolang ook de essentie van het feest herdacht wordt. Maar mensen gaan niet meer naar de middernachtmis op kerstavond, zelfs het kribbetje verdwijnt uit de huiskamer.
Het feest is geen feest meer! Als ik dan vraag wat de zin is van zo'n feest, kunnen de meesten me geen zinnig antwoord geven. Een feest puur om het gezellig te maken vind ik geen reden, je slijt daar Kerstmis mee als een verplicht nummertje, als een opvoering waar er een schijnheilig sfeertje rondhangt. En het lijkt erop dat de mens Kerstmis gebruikt om zichzelf te kijk te zetten. Het is dan ook grappig om het énorme contrast te zien tussen de omstandigheden waarin Christus geboren werd en de inkoop-manie van menig mensen.
Christus lag daar, in zijn kinderlijke kwetsbaarheid voor iedereen in het zicht. Hij is niet geboren in een fijn, warm huisje dat gesloten is voor de kou en voor pottenkijkers, neen, iedereen kon én mocht binnenkomen. Christus wilde ons vanaf zijn geboorte al ontvangen! Waar is ons open huis? Kan Christus bij ons wel binnenkomen op kerstavond? Is hij welkom? Is er wel iemand anders welkom dan de uitgenodigden? Moeten wij niet ook proberen om een lichtje te zijn voor mensen in deze wereld? Als een dakloze, als een moslim, als een Aboriginal plots aan je deur staat, laat je hem dan meeschuiven aan je tafel? Uiteraard! Dat is het voorbeeld volgen van Christus!
Eigenlijk zou er tijdens kerstfeest ook wat tijd moeten vrijgemaakt worden om eens goed na te denken. Op 25 december komt de Messias zoals elk jaar - verwacht, dus - opnieuw aan onze deur van ons leven kloppen. Maar Hij zal ook eens onverwacht komen. Wat moeten we dan doen? Zijn wij wel daarop voorbereid? Kunnen wij ons altijd dienstbaar stellen voor een ander? Niet enkel op Kerstmis een dienst verlenen, is goed genoeg. Het hele jaar door moet je proberen om het spoor van Christus te volgen. Je deur moet elke dag open zijn en steeds moet je klaar kunnen zijn om te helpen en om een licht voor anderen te zijn.
Ik hoop dat de deur al op een kiertje staat en wens u een prettige kerst.