Lijden

Vandaag ben ik bij mijn oma (mémé noemen we haar) geweest. De laatste tijd is het erg gezellig bij haar. Blijkbaar is het gemakkelijker te vertellen als we aan het eten zijn. En vandaag was het weer van dat.
We hebben over TV-programma's gepraat, over ziekenhuizen, over mensen in de buurt. En steeds wacht ik vol spanning op het moment dat ze een anekdote verteld van vroeger. Zo hoorde ik dat ze enkele dagen na de geboorte van mijn vader hem borstvoeding wou geven. Dus de zuster ging mijn vader halen uit de "babyzaal". Maar ze had het verkeerde kind mee. En mijn oma was uiteraard in paniek en riep: "Da's niet het mijne! De mijne is niet zo'n bleekske!". Gelukkig lag mijn vader nog steeds in het zaaltje zodat ze hem toch nog kreeg. :)
Maar soms vertelt ze ook over haar zere rug en alle kwaaltjes die ze heeft. En dan denk ik: "Wat heeft het voor zin dat wij lijden? Moeten wij dat ook allemaal meemaken als we ouder worden? Waarom lijdt de één meer dan de ander?"
En dat deed me dan ook weer denken aan de Almachtige en Algoede God. Op een forum las ik van iemand die denkt dat als je een beetje hebt geleden, je extra genade ontvangt van God. Waarop ik antwoordde dat ik liever gezond was dan extra genade te krijgen van God.
Voor mij heeft lijden enige zin omdat je dan pas goed beseft hoe het is om niet te lijden. Ik vind het wel eens goed om bijvoorbeeld eens even ferm ziek te zijn of om eens belogen te worden. Het maakt je - na de "genezing" sterker en weerbaarder. Maar ik moet zeggen dat ik aan teveel lijden geen zin in zie.
Dus: vergeet niet eens af te zien want na genezing zul je zien dat het niet-lijden geen evidentie mag zijn!