Op een ander forum is er een verwoede discussie losgebarsten over het bestaan van God. Ik heb toen het volgende getypt.
God is voor mij het niets. Het niets vult het heelal, het niets omringt ons én toch is het aanwezig. Het niets is er al voor het ontstaan van het heelal en het niets zal bij het sterven van het heelal er ook zijn. Het niets zit in ons, het niets maakt deel uit van ons. Wij zijn uit het niets "geschapen".
Onze kennis, ons vermogen om te spreken, te horen, te voelen,... alles is ontsproten uit het niets. Onze ziel is niets. Het is er altijd al geweest en hier op aarde is er rondom onze ziel een stoffelijk wezen gebouwd die tijdens het leven van die persoon kan bewerkt worden, waar er aan gesleuteld kan worden. Het leven is een verrijking voor de ziel maar is nog geen voltooiing.
Wat vinden jullie ervan? Wat is voor jullie God?
God is voor mij het niets. Het niets vult het heelal, het niets omringt ons én toch is het aanwezig. Het niets is er al voor het ontstaan van het heelal en het niets zal bij het sterven van het heelal er ook zijn. Het niets zit in ons, het niets maakt deel uit van ons. Wij zijn uit het niets "geschapen".
Onze kennis, ons vermogen om te spreken, te horen, te voelen,... alles is ontsproten uit het niets. Onze ziel is niets. Het is er altijd al geweest en hier op aarde is er rondom onze ziel een stoffelijk wezen gebouwd die tijdens het leven van die persoon kan bewerkt worden, waar er aan gesleuteld kan worden. Het leven is een verrijking voor de ziel maar is nog geen voltooiing.
Wat vinden jullie ervan? Wat is voor jullie God?
2 opmerkingen:
Ik dacht net dat God Iets is,het verschil met het Niets. Waar God is is het licht, daarbuiten is het donker (dat noemt men dan: niets) Je kunt niet weten dat er iets is als je niet weet wat niets is, en omgekeerd. God zorgt er net voor dat er een veschil is tussen "zijn" en "niet zijn".
Hij is de oervader waarin wij leven, aanwezig in elke gigantisch systeem en allerkleinste deeltje leven. Beetje filosofisch, maar dit is hoe ik het zie ;)
Het niets is voor mij niet "het niet bestaan" want zelfs "het niets" bestaat. Ik zie het eerder als iets dat niet waar te nemen is (ik hoor niets, ik zie niets, ...), iets dat niet te vatten is. Ik zeg maar dat het niets is omdat het vóór het ontstaan van het heelal er was, vóór het begrip tijd en ruimte. Iets moet een plaats hebben in de ruimte en in de tijd. Omdat er nu het begrip van ruimte en tijd is, is Hij ook iets. Maar Hij is ook "het niets" omdat hij die begrippen ook overstijgt.
Dat maakt God ook volmaakt. Hij is overal maar ook nergens, hij is er altijd maar ook nooit is.
Een reactie posten